به نا م خدا
مردی همسایه ی دیوار به دیوار امام صادق (ع) بود و نسبت به آن حضرت از عمق جان و دل عشق می ورزید .روزی حضرت شنید همسایه اش قصد دارد خانه ی خود را به صد هزار درهم بفروشد . در حالی که خانه بیش از چهل هزار درهم ارزش نداشت .امام از او خواست و از او پرسید :چرا خانه ات را در معرض فروش گذارده ای ؟پاسخ داد:دچار مشکل اقتصادی شده ام و برای حل این مشکل چاره ای جز فروش خانه ندارم .حضرت فرمود :می گویند ارزش خانه ات چهل هزار درهم است چرا می خواهی آن را به صد هزار درهم بفروشی ؟با چشم گریان گفت : پسر رسول خدا (ص) من شیعه و عاشق شما هستم یک لحظه راضی نیستم از کنار شما بروم مشکل مادی سبب شده است که من تن به فروش خانه بدهم !چهل هزار درهم قیمت عرفی خانه من است و شصت هزار درهم اضافه را بابت حق همسایگی با شما از خریدار طلب می کنم .
امام صادق (ع) بر خود واجب می دانیت که پاسخ محبت را با محبت بدهد و از طرف مقابلش با محبتش قدر دانی کند و قاعده ی :"هل جزاء الاحسان الا الاحسان" آیا پاداش نیکی جز نیکی است ؟(سوره رحمان آیه 60)رادر حق او رعایت نماید به او فرمود :خانه ات را به من بفروش به حضرت گفت :با کمال میل آن را به شما هبه می کنم حضرت اصرار به فروش داشتند مالک خانه گفت :اکنون که به فروش اصرار می ورزید همان قیمت معمولش را که چهل هزار درهم است عنایت کنید .امام به غلام خود فرمود :صد هزار درهم برای مالک خانه بیاور . او هنگامی که خواست از نزد امام صادق (ع)بیرون برود حضرت به او فرمودند: علاوه بر این صد هزار درهم که ارزش خانه است عین خانه را هم به تو تملیک کردم .
آری انسان از همنشین با کمال و مثبت خود در دنیا بهره ی معنوی و مادی می برد و در آخرت در کنار مقام و مرتبه او به فیوضات خاصه ی حضرت حق می رسد و در کنار همنشین بی کمال و منفی عمرش را تباه می کند و ارزش های انسانی اش را از دست می دهد.

افسوس که دیگر عرق مرگ نشسته           بر برگ گل یاسمن حضرت صادق(ع)

           سرتا بقدم گوش شده شهر مدینه              درآرزوی یک سخن حضرت صادق (ع)