ماه را در آسمان مشتاقانه به تماشا می نشینیم تا ماه مبارک را با آمدنش آغاز کنیم .
آری ماه مهمانی خدا ست . دلها یادش کرده اند صدایش می کنند .
چه مبارک سحری و چه شب های مهربانی
30 روز مهمانی در راه است.
در این روز ها عطش تشنگی و گرسنگی ام مضاعف می شود.
نه تشنه آب تشنه ی آب زلال شناخت وجود توام تا روحم را جلا بخشد.
نه گرسنه ی غذا گرسنه عبادت به درگاه تو وعنایت تو .
به سحرهای این ماه عشق می ورزم چرا که قربت تو در آن است .
با شنیدن صدای اذان سحر تنمان می لرزد با خوف روزه را شروع می کنیم
و با امید و دست هایی پر از نیاز به انتظار افطار می نشینم
بلکه نظری کنی که تنها پناهم تویی.