"گریه وخنده "از جمله نعمت های بزرگ الهی است که بر روح و جسم انسان به ویژه کودکان تاثیر دارد.

چندانکه ائمه معصومین (ع) والدین را از این که جلو گریه و خنده کودکان گرفته شود منع کرده اند.

پیامبر (ص) می فرماید:"هر وقت بچه زیاد گریه کند برای او مایه محافظت است "

برای گریه کودک علل گوناگونی ذکر شده است ولی آنچه در روایات آمده تحلیلی زیبا از این امر است

امام صادق (ع) می فرماید :"ای مفضل منفعتی را که در کریه برای اطفال وجود دارد بشناس

و بدان که در مغز اطفال رطوبتی است که اکر در آن همچنان باقی بمانند

موجب زیان های بسیار و امراض سخت مثل کوری و . . . می گردد.

گریه آن رطوبت را از سر آن ه جاری ساخته و در نتیجه صحت بدن و سلامتی چشم در آن ها

حاصل می شود .آیا می شود طفلی نفعی از گریه ببرد و پدر و مادر از آن غافل باشند .

بله چرا که ایشان در صدد ساکت کردن او بوده و می کوشند رضای خاطرش را فراهم کنند تا گریه نکند

در صورتی که نمی دانند گریه کردن برای او سودمند تر است و عاقبت نیکوتری دارد "

از مفضل عمر نقل شده است که گفت از امام صادق (ع) درباره طفلی سوال کردم که گاهی

بدون تعجب می خندد و گاه بدون درد و ناراحتی گریه می کند .

امام فرمود:ای مفضل هر طفلی امام (ع) را می بیند و ب او مناجات می کند.

پس هنگامی که امام (ع) از او غایب می شود گریان و در زمانی که امام (ع) رامی بیند

خندان خواهد شد و این حالت تا هنگامی که زبان گشاید باقیست .

پس وقتی زبان گشود این باب بر او بسته می شود و بر قلب او مهر فراموشی

زده خواهد شد . نبی اکرم (ص) فرمود :کودکان خود را به خاطر گریه کتک نزنید را که گریه

آنها تا چهار ماهگی شهادت به "لا الله الا الله " است و چهار ماه دوم صلوات بر پیامبر (ص) و آل اوست

و در چهار ماه سوم دعا برای والدینش است .