دوستی دل من دیر زمانی است که می پندارد دوستی نیز گلی ست مثل نیلوفر و ناز ساقه ی ترد ظریفی دارد بی گمان سنگدل است آن که روا می دارد جان این ساقه ی نازک را دانسته بیازارد در زمینی که ضمیر من و توست از نخستین دیدار هر سخن هر رفتار دانه هایی ست که می افشانیم برگ و باری است که می رویانیم آب و خورشید و نسیمش مهر است گر بدان گونه که بایست به بار آید زندگی را به دل انگیز ترین چهره بیاراید آنچنان با تو در آمیزد این روح لطیف که تمنای وجودت همه او باشد و بس بی نیازد سازد از همه چیز و همه کس زندگی گرمی دل های به هم پیوسته ست تا در آن دوست نباشد همه درها بسته ست در ضمیرت اگر این گل ندمیده ست هنوز عطر جان پرور عشق گر به صحرای نهادت نوزیده ست هنوز دانه ها را باید از نو کاشت آب و خورشید و نسیمش را از مایه جان خرج می باید کرد رنج می باید برد دوست می باید داشت با نگاهی که در آن شوق برآرد فریاد با سلامی که در آن نورببارد لبخند دست یکدیگررا بفشاریم به مهر جام دل هایمان را مالامال از یاری غمخواری بسپاریم به هم بسراییم به آواز بلند شادی روی تو - ای دیده به دیدار تو شاد باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست تازه عطر افشان گلباران باد . 
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
اساس همه انحراف ها و سقوط های انسان غفلت از هویت الهی و انسانی خویش است باید عوامل غفلت و توجه را شناسایی کرد مقدمه توجه شناخت است مقدمه شناخت تفکر است تفکر کلید انسان شدن و انسان زیستن است تفکر وجه امتیاز انسان و حیوان است تفکر داروی بیماری غفلت است هر انسانی دارای یک ایستگاه تفکر است در ایستگاه تفکر انسان فرصت مشخص کردن هدف های آینده اش را خواهد داشت با تفکر دلت را بیدار و آگاه کن .
منوی سایت
آرشیو سایت
موضوعات سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت